ديشب از صحبت عشق پريشان شدم؛خونم به جوش آمد و دور از انسان شدم

از عشق بي وفا جگرم سوخت و درماندم؛از نفرت عشق مشغول خاييدن دندان شدم

آمد آن عشق به يادم كه چه كرد با دل نرمم؛از غم بي نهايتم پشت خنده پنهان شدم

به لب آمد گفتم دوستان را:عشق دگر چيست؟؛عشق هوسي بيش نيست،من كه نادان شدم؟!

گفتند:عشق نمك زندگي و آسودگي است؛گفتم:نياسودم،ولي عاشقي را نمكدان شدم

گفتند:عشق بسان مجنون كوه كندن است؛گفتم:من همچو مجنون اسير و حيران شدم

گفتند:عشق عالمی دگر در شادی است؛گفتم:عشق غم است،باشد من خندان شدم

عشق فرهاد و عشق دست در دامان رب بودن است؛گفتم:ای دوستان باشد،دامن گیر قرآن شدم

گفتند:عشق همچو صبر ایوب و عشق یعقوب در دل است؛گفتم:چشم،من اسیر امتحان و کلبه ی احزان شدم

گفتند:عشق گل است و سرپرست می خواهد؛گفتم:دوستان من او را گلدان و باغبان شدم

گفتند:عشق باید چو شمع باشد و سوزش به جان؛گفتم:من او را پروانه و شمعدان شدم

اما ذهن و دلم زصحبت شد پریشان و اسیرتر؛تا ابد درگیر غم و نفرت و این زندان شدم.

(شاعر:میثم ریاحی)

نظرات شما عزیزان:

samira

ساعت16:18---21 آبان 1392

[وب سایت] - [ایمیل]

عشق چيست؟كه همه ازان سخن ميگويند؟؟ع:عبرت زندگي ش:شلاق زمانه ق:قصاص روزگار
اما افسوس كه شلاق زمانه راخوردم قصاص روزگارراكشيدم اما عبرت نگرفتم...

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: